Van worsteling naar wonder: hoe vrijheid hoogbegaafde kinderen laat schitteren sent

 

Slim, maar niet op school

Enkele dagen geleden schreef ik dit op Facebook: "Mannaz kinderen doen het slecht op school. Ze hebben een zwakke concentratie en zijn weinig gemotiveerd. Bovendien halen ze vaak ook nog eens slechte punten. Ik heb er hier een van 14, J, die een cursus afgewerkt heeft over voetbal aan de Universiteit van Edinburgh en een gemiddelde haalde van 85%. L, acht jaar, spreekt bijna vloeiend Chinees. A gaat mega vlot vooruit in Japans omdat hij van anime houdt en ooit op reis wil naar Tokio. Het is maar hoe je het bekijkt."

Waarom hoogbegaafde kinderen vaak falen in het traditionele schoolsysteem ...

Waarom hoogbegaafde kinderen vaak falen in het traditionele schoolsysteem, maar excelleren wanneer ze hun passie mogen volgen. Het is een frustrerende paradox: hoogbegaafde kinderen, met hun vaak indrukwekkende intellectuele capaciteiten, doen het op school vaak verrassend slecht. Zwakke concentratie, weinig motivatie en tegenvallende cijfers zijn veelgehoorde klachten. Maar hoe kan dat, terwijl deze kinderen duidelijk zo veel potentieel hebben? Het antwoord ligt in de mismatch tussen hun unieke behoeften en de standaardstructuur van een traditioneel onderwijssysteem.

De uitdagingen van het reguliere onderwijs

Hoogbegaafde kinderen denken vaak sneller en dieper dan hun leeftijdsgenoten. Dit leidt echter niet altijd tot betere schoolresultaten. Vaak vervelen ze zich omdat het lesmateriaal te weinig uitdaging biedt, of omdat het onderwijs te veel nadruk legt op herhaling en routinetaken. Dit gebrek aan stimulatie kan ervoor zorgen dat ze afhaken, zich niet gezien voelen en zelfs hun motivatie verliezen. Daarnaast wordt er in veel scholen weinig rekening gehouden met de intensiteit waarmee hoogbegaafde kinderen de wereld beleven. Hun sterke rechtvaardigheidsgevoel, gevoeligheid en behoefte aan autonomie kunnen botsen met een schoolsysteem dat gericht is op standaardisering en conformiteit.

Het effect van vrijheid en passie

Wanneer deze kinderen de kans krijgen om buiten het schoolsysteem hun eigen leerproces te sturen, gebeuren er vaak wonderen. Zoals ik eerder op Facebook schreef: J, 14 jaar, voltooide een cursus over voetbal aan de Universiteit van Edinburgh met een gemiddelde van 85%. L, 8 jaar, spreekt bijna vloeiend Chinees. En A, gedreven door zijn passie voor anime, leert razendsnel Japans omdat hij ooit naar Tokio wil reizen. Wat deze verhalen gemeen hebben, is dat deze kinderen konden werken aan onderwerpen waar ze intrinsiek in geïnteresseerd zijn. Deze vrijheid zorgt voor een enorme boost in motivatie, doorzettingsvermogen en prestaties. Ze kunnen zichzelf uitdagen op hun eigen tempo, zonder de beperkingen van een curriculum dat voor de gemiddelde leerling is ontworpen.

De kracht van gepersonaliseerd onderwijs

Bij Mannaz geloven we in de kracht van passiegericht leren. We zien dagelijks hoe kinderen opbloeien als ze de ruimte krijgen om te leren op een manier die aansluit bij hun talenten en interesses. Dit betekent niet dat er geen structuur is, maar dat die flexibel is en aangepast aan het unieke kind. Vrijheid in leren betekent echter niet dat alles vrijblijvend is. Integendeel: het vraagt om toewijding, begeleiding en de bereidheid om te blijven groeien. Maar de resultaten spreken voor zich. Als kinderen de kans krijgen om hun nieuwsgierigheid te volgen, kunnen ze niet alleen excelleren, maar ook hun zelfvertrouwen en levensvreugde terugvinden.

Meer info over onze aanpak lees je hier