zondag 26 augustus 2012

Wist je dat Europa een hele generatie jongeren opoffert?

Europa veroordeelt tussen een kwart en de helft van alle jongeren tot werkloosheid, en dat lijkt nog maar een begin. In Spanje is een Robin Hood opgestaan die ten strijde trekt tegen de euro. In de VS wordt enorm veel voedsel verspild maar heeft bijna een vijfde van de bevolking problemen om aan voldoende eten te geraken. En India wil naar Mars. 
 
Wist je dat Europa een hele generatie jongeren opoffert?
Juan Manuel Sánchez Gordillo
 
Wist je dat werkloosheid in de Eurozone nog nooit zo hoog geweest is. In juni stond de teller op 17,8 miljoen, dat is 11,2% van de actieve bevolking. Sinds april 2011 is er een toename van liefst 2,2 miljoen. Koplopers zijn Spanje (25%) en Griekenland (23%). Alleen al in Spanje zijn er sinds de crisis 3 miljoen mensen werkloos geworden. Volgens de Internationale Arbeidsorganisatie van de VN (ILO) zou de werkloosheid in de Eurozone de komende vier jaar zelfs kunnen oplopen tot 22 miljoen als er niet dringend wordt ingegrepen. Werkloosheid is weliswaar nefast voor de staatskas maar wist je dat ze ook zeer voordelig is voor de winsten van ondernemingen? Ze drukt namelijk de lonen omlaag. In Spanje zijn er tegenwoordig jongeren die bereid zijn om fulltime job aan te nemen voor €300 per maand. De een zijn dood …

Die werkloosheid treft vooral de jonge generatie bijzonder hard. De cijfers zijn onwaarschijnlijk: Spanje en Griekenland 52%, Portugal 37%, Italië 36% en de hele Eurozone 22%. Wist je dat in Portugal de jeugdwerkloosheid verviervoudigd is sinds het begin van deze eeuw? De premier van dat land zegt vlakaf tegen zijn jongeren dat ze maar in het buitenland werk moeten gaan zoeken. Bol het m.a.w. af. Dat doen ze dan ook massaal. Vorig jaar hebben 120.000 Portugezen hun land verlaten, voor een groot deel geschoolde jongeren.

(Jeugd-)werkloosheid is niet alleen een ongelofelijke verspilling van talent en werkkracht, het grijpt ook diep in op een mensenleven. Vanaf zes maand is het blijkbaar moeilijk om het tij te keren. Mensen verliezen hun zelfvertrouwen, op sollicitatiegesprekken moeten ze uitleggen waarom ze reeds zo lang zonder werk zitten en hun marktwaarde verlaagt snel, omdat ze hun aangeleerde competenties verliezen. Ook het toekomstig salaris wordt er door bepaald. Wist je dat mensen die bij de start van hun carrière een tijdlang werkloos zijn, naderhand een pak minder verdienen?

Uitgerekend op het moment dat het aantal werklozen steeds verder blijft aanzwellen en dat zal blijven doen, verplicht men de actieve bevolking om langer te werken. Kan het nog absurder? Zegt het gezonde verstand niet dat we beter het bestaande werk zouden verdelen en dus met zijn allen gemiddeld minder gaan werken? Minder of korter in de dubbele betekenis: over heel de carrière en/of wat betreft het aantal uren per week. Wist je dat een werknemer in 1830 gemiddeld 69 uren per week werkte? In 1890 was dat 60 uur, in 1920 50 uur en in 1950 nog 40 uur. (Het zijn cijfers van de VS, maar in Europa zijn die zeer gelijklopend, zie bron onderaan*.) Het is onbegrijpelijk dat we nu al zestig jaar zijn blijven hangen rondom 40 uur, ondanks de enorme productiviteitsstijging sindsdien (zie uitleg onderaan*). Wist je dat niemand minder dan Keynes in 1930 berekende dat we met zijn allen nu nog slechts 15 uur per week zouden moeten werken om kunnen te voorzien in onze behoeften? Maar dat was natuurlijk buiten de winstlogica en (daarvan afgeleid) het consumentisme gerekend.

Op bevel van Europa zet de Spaanse regering de hakbijl in de welvaartstaat: besparen op publieke dienstverlening, lagere werkloosheidsuitkeringen, verhoging van de pensioenleeftijd en privatisering van spoorweg, zeehavens en luchthavens. Maar wist je dat er een Spaanse Robin Hood is opgestaan? Juan Manuel Sánchez steelt namelijk openlijk voedsel uit grootwarenhuizen en verdeelt het aan voedselbanken. Hij bezet banken om huisuitdrijvingen te doen stoppen. Sánchez is lid van Izquierda Unida. Hij is burgemeester en parlementslid en daarom immuun voor vervolging. ‘De euro is een fraude die sommigen verrijkt en de rest verarmt. We voeren een oorlog voor de armen. Het kan me niet schelen dat ze me opsluiten’, aldus de strijdvaardige politicus. Nu nog wachten op een bestorming van de Carrefour door Wouter Beke, Bruno Tobback, Wouter Van Besien of Peter Mertens.
Zoals geweten gaan VS-burgers kwistig om met voedsel. Ze verkwisten gemiddeld tienmaal zoveel als in Zuid-Oost Azië. Maar wist je dat ze zo’n 40% van hun eten verkwisten en 25% van het drinkbaar water? Omgerekend is dat 165 miljard dollar, of meer dan vijfmaal van wat nodig is om de honger in de wereld uit te roeien. Op onze planeet zijn er meer dan 900 miljoen chronische hongerlijders, nog eens een miljard zijn ondervoed en een ander miljard heeft obesitas. Welkom in absurdistan.

Bij honger denk je dan spontaan aan de Derde Wereld. Maar, wist je dat 18% van de VS-burgers het afgelopen jaar minstens eenmaal over onvoldoende geld beschikte om voedsel te kopen? En dat de Senaat van plan is om serieus te bezuinigen in de voedselhulp?
Nog over voedsel. Wist je dat de dieren die we opeten 4 tot 40 maal zoveel calorieën verbruiken (dierenvoeding) als wat ze zelf voortbrengen? Indien alle gewassen die vandaag gebruikt worden als dierenvoeding direct zouden opgegeten worden door de mens, dan zou dat een toename betekenen van twee miljard ton voedsel en zou het aantal calorieën met de helft toenemen.

Twee weken geleden landde Curiosity op mars. Maar wist je dat ook India een vlucht naar mars plant? U weet wel, het land met een totale onderinvestering op het vlak van elektriciteitsvoorziening, dat nog maar een tijdje geleden 600 miljoen onderdanen twee dagen zonder stroom zette. En er zijn nog andere urgente noden. Wist je dat meer dan een half miljard Indiërs, of 42% van de bevolking, extreem arm is (minder dan $1,25 per dag) en 44% van de kinderen aan ondergewicht lijdt? Er sterven driemaal zoveel kinderen als in China. Maar misschien brengt Mars de oplossing.

* Hoeveel uur er per week (en in een mensenleven) gemiddeld moet gewerkt worden staat in hoofdzaak in functie van de productiviteit, d.w.z. van de hoeveelheid waarde (goederen of diensten) die een arbeider of bediende gemiddeld per uur produceert. Dat het aantal uren per week vóór 1950 zakte van 69 naar 40 was mogelijk door een serieuze productiviteitsstijging. Die bedroeg in West-Europa in de periode 1870-1950 zo’n 1,5% per jaar. Ondanks de veel minder gepresteerde uren nam de levensstandaard sterk toe. Uitgedrukt in bnp per inwoner, werd die bijna 3,5 maal groter. Het minder aantal gepresteerde uren deed dus geen afbraak aan de welvaart, integendeel.
In de periode 1950-2000 steeg de productiviteit een flink stuk meer, namelijk 3,5%. Er was in die periode dus meer dan ruimte genoeg voor een fikse verdere daling van het aantal gepresteerde uren per week. Keynes zijn idee was niet utopisch maar praktisch gesproken haalbaar. Maar het heeft niet mogen zijn.
(Bron: Maddison A., ‘The World Economy. A Millennial Perspective’, OESO, Parijs 2001, p. 265 en 351.)

Het grijsgedraaide argument van de vergrijzing om mensen nu opnieuw langer te doen werken gaat allerminst op. De vergrijzing (actieve bevolking t.o.v. gehele bevolking) zal jaarlijks stijgen met 0,5%, de productiviteit zal wellicht toenemen met 1,75% à 2,25%. Dat wil zeggen dat er zelfs met de vergrijzing ruimte is voor een daling van het aantal uren per week, zelfs als we de afschuwelijk ongelijke verdeling van de welvaart intact laten en het gemiddeld welvaartspeil willen behouden.
In deze rubriek brengt veellezer Marc Vandepitte markante feiten, cijfers of quotes van over heel de wereld die in de andere media weinig of geen aandacht kregen, maar zeker het vermelden waard zijn om de chaotische wereld van vandaag te begrijpen.

Leestip:

Safran Foer J., ‘Eating Animals’, Little, New York 2009.
Een ontluisterend boek over wat er achter onze vlees- en visconsumptie schuil gaat.

Citaat van de week:

“Je komt in een spiraal terecht: je hebt geen job, je bouwt geen ervaring op, je maakt jezelf ongeschikt, je hebt minder status. In de vele gesprekken die ik met onze klanten voer - veel multinationals - is de grootste bezorgdheid, the number one worry, sociale onrust. Het is eigenlijk verbazend dat het nog maar zo erg is, gezien de cijfers. Een op de twee jongeren werkloos, vroeg of laat moet dat toch barsten, nee? In Engeland, Griekenland waren er al onlusten. Kijk naar de Arabische Lente, dat is niets cultureels, hé. Dat zijn zoveel arme mensen die zeggen: het is genoeg.”
Patrick De Maeseneire, Belgische topman van uitzendconcern Adecco.

maandag 13 augustus 2012

Curry-kruid beter tegen dementie dan antipsychoticum



Onder ouderen in India blijkt dementie opvallend weinig voor te komen. Wetenschappers denken nu dat ze ontdekt hebben hoe dat komt: door curcumine. Dat is het belangrijkste ingrediënt van kurkuma of koenjit (geelwortel), dat in veel Indiase curry’s en ook Indonesische gerechten zit.

Curcumine bevordert de groei van nieuwe zenuwcellen in de hersenen, bleek uit onderzoek op fruitvliegjes. De nieuwe vezels vormen een bypass van de bestaande verbindingen die, bij de ziekte van Alzheimer, door zogeheten amyloïde plaques zijn beschadigd. Dat concluderen Zweedse onderzoekers van de Linköping-universiteit.

Daarentegen zijn sommige antipsychotica, die aan dementiepatiënten vaak gegeven worden als een soort paardenmiddel, voor 1 procent van de gebruikers dodelijk. In Engeland is aangetoond dat 180.000 mensen in een verpleeghuis of ziekenhuis een antipsychoticum krijgen en jaarlijks sterven er 1800 van hen vanwege dat gebruik. Een nieuw onderzoek aan de Harvard Medical School heeft een lijst opgeleverd met de meest lethale antipsychotica. De ergste blijkt haloperidol te zijn, verkocht onder de naam Haldol, en de minst kwade van deze groep boosdoeners is quetiapine (Seroquel).

Bron: Medisch Dossier
Foto: rgarciasuarez, Flickr.com
http://nl.odemagazine.com/blogs/editors_blog/137298/curry_kruid_beter_tegen_dementie_dan_antipsychoticum

donderdag 9 augustus 2012

End war on Pubic Hair

The Guardian on Facebook

Pubic hair has a job to do – stop shaving and leave it alone | Emily Gibson

'It is time to declare an end to the war on pubic hair, and allow it to stay right where it belongs.' Photograph: Sarah Lee for the Guardian

 'It is time to declare an end to the war on pubic hair, and allow it to stay right where it belongs.' Photograph: Sarah Lee for the Guardian
Tuesday 7 August 2012

Shaving pubic hair only removes a cushion against friction, leaves microscopic open wounds and exposes you to infections

I must have missed the declaration of war on pubic hair.
It must have happened sometime in the last decade because the amount of time, energy, money and emotion both genders spend on abolishing every hair from their genitals is astronomical. The genital hair removal industry, including medical professionals who advertise their speciality services to those seeking the "clean and bare" look, is booming.
But why pick on the lowly pubic hair? A few sociological theories suggest it has to do with cultural trends spawned by bikinis and thongs, certain hairless actors and actresses or a desire to return to childhood or even a misguided attempt at hygiene.
It is a sadly misconceived war. Long ago, surgeons figured out that shaving a body part prior to surgery actually increased, rather than decreased, surgical site infections. No matter what expensive and complex weapons are used – razor blades, electric shavers, tweezers, waxing, depilatories, electrolysis – hair, like crab grass, always grows back and eventually wins. In the meantime, the skin suffers the effects of the scorched battlefield.
Pubic hair removal naturally irritates and inflames the hair follicles left behind, leaving microscopic open wounds. Rather than suffering a comparison to a bristle brush, frequent hair removal is necessary to stay smooth, causing regular irritation of the shaved or waxed area. When that irritation is combined with the warm moist environment of the genitals, it becomes a happy culture medium for some of the nastiest of bacterial pathogens, namely Group A Streptococcus, Staphylococcus aureus and its recently mutated cousin methicillin-resistant Staphylococcus aureus (MRSA). There is an increase in staph boils and abscesses, necessitating incisions to drain the infection, resulting in scarring that can be significant. It is not at all unusual to find pustules and other hair-follicle inflammation papules on shaved genitals.
Additionally, I've seen cellulitis (soft-tissue bacterial infection without abscess) of the scrotum, labia and penis as a result of spread of bacteria from shaving or from sexual contact with strep or staph bacteria from a partner's skin. Some clinicians are finding that freshly shaved pubic areas and genitals are also more vulnerable to herpes infections due to the microscopic wounds being exposed to viruses carried by mouth or genitals. It follows that there may be vulnerability to spread of other STIs as well.
Pubic hair does have a purpose, providing a cushion against friction that can cause skin abrasion and injury, protection from bacteria and other unwanted pathogens, and is the visible result of long-awaited adolescent hormones, certainly nothing to be ashamed of or embarrassed about.
It is time to declare an end to the war on pubic hair, and allow it to stay right where it belongs. We owe it to our patients to encourage them to let it be.
• This article was first published on KevinMD.com and republished with permission