donderdag 21 maart 2013

Open brief aan Joel De Ceulaer naar aanleiding van de artikelenreeks in De Standaard over niet-conventionele praktijken

 
Open brief aan Joel De Ceulaer naar aanleiding van de artikelenreeks
in De Standaard over niet-conventionele praktijken

" Vroeger was er ook kanker,
we ziekten het gewoon uit "

20 maart 2013


Beste Joël,

Ik 'moet' een aantal dingen kwijt inzake de huidige evoluties in de gezondheidszorg en gebruik daarvoor naar aanleiding van jouw recente artikelenreeks in De Standaard het format van de open brief, waarbij ik jou promoveer tot de vertegenwoordiger van het huidige mainstream-denken inzake gezondheid zoals dit verdedigd wordt door de moderne westerse geneeskunde ( MWG ). Dit schrijven is dus in wezen gericht tot heel deze sector.
 
Vooraf wil ik dit duidelijk onderstrepen : ik ben niet tegen, ik ben geen anti-activist, ik kom op voor en ik erken dat de MWG tot veel in staat is, vooral op het vlak van operaties en het ingrijpen in echt kritieke, spoedeisende en bedreigende situaties.
 
De MWG moet dus niet verdwijnen, maar al wie nog enige kritische zin heeft kan niet anders dan vaststellen dat er een aantal structurele en onrustwekkende ontsporingen zijn. En vooral dit wil ik vanuit een respectvolle maar ook rechtlijnige ingesteldheid onder woorden brengen. Of dit zin en enig resultaat heeft is niet mijn grootste bezorgdheid. Mijn hoogste prioriteit is wel dat ik wil trachten te zoeken naar de waarheid en mijn best doe deze schijnwerper aan te switchen overal waar haar geweld wordt aangedaan. 
 
En dat is het geval in de gezondheidszorg niet alleen volgens mij maar ook volgens een groeiend aantal mensen. Velen hiervan werken en zijn zelf geëngageerd in deze sector. Ik beschouw mij dus als spreekbuis van hen allen.

Enigszins pamfletmatig zou ik durven zeggen : de huidige officieel ondersteunde gezondheidszorg is dood-ziek. En veel heeft te maken met de benadering van gezond/ziek zijn door de MWG. In a nutshell zou ik deze visie als volgt willen samenvatten :
  • gezondheid is de afwezigheid van ziekte
  • ziekte is een rechtstreeks gevolg van het fysiek binnendringen in het lichaam van een bacteriële of virale aanvaller
  • gezondheidszorg is een verdedigingssysteem dat overwegend chemisch werkt, zowel in preventieve (vaccins) als curatieve (medicijnen) zin
  • bij falen dient men te opereren, te chemicaliseren en te radiëren
  • bij uiteindelijk falen legt men zich neer bij het onvermijdelijke, biedt palliatieve zorg en euthanasie aan of verwijst men in extremis nog door naar de alternatieve geneeswijzen om dan te kunnen concluderen dat ze niet 'werken'
Jij als journalist deelt deze benadering en draagt er zelfs toe bij om deze te promoten en afwijkende methoden te discrediteren.
 
En je doet dat zo schitterend dat je onderscheidingen krijgt zoals 'De Zesde Vijs' van Skepp en dat je opdrachten krijgt zoals laatst van onze federale minister van volksgezondheid, die zich had voorgenomen om  de ' niet-conventionele praktijken ' aan te pakken ... je weet wel : homeopathie en andere volkverlakkerij.

Laat ons eerlijk wezen en toegeven dat het hier kennelijk gaat over een afgesproken strategie, die tijdsmatig perfect georchestreerd werd. Ten behoeve van wie niet direct snapt waarover het gaat vat ik de toegepaste taktiek kort samen :
  • eerst het probleem formuleren van ' de niet-conventionele praktijken ' - dit kwam er een maand geleden al op een studiedag, die werd georganiseerd door de bevoegde federale overheidsdienst
  • dan een chaotische reactie van verontwaardiging organiseren -  daar zorgde jij in belangrjke mate voor met je artikelenreeks, die enkele schandalige praktijken aan het daglicht bracht, gefocust op de Nieuwe Germaanse Geneeskunde, breed uitgesmeerd in De Standaard en rondgeklaroeneerd door de TV :  het kan niet (meer) dat er mensen in onze samenleving rondlopen die een behandeling door de MWG weigeren en anderen deze afraden !
  • uiteindelijk komt de bij voorbaat gewenste en voorbereid oplossing - daar zorgde de minister herself voor door prompt te verklaren er daadkrachtig werk van te zullen maken : in juni komt er een actieplan waarvoor nu het passende politiek klimaat geschapen is en waarbij afwijkende geneeswijzen aan banden zullen gelegd worden

Ogenschijnlijk is dit een schitterend bewijs dat onze democratie toch nog een beetje werkt : de minister doet wat de bevolking haar vraagt. De realiteit is dat het hier gaat om een in wezen Hegeliaanse taktiek ( problem -> reaction -> solution ) en deze is heel populair in kringen waar lieden vertoeven die onze maatschappij in een bepaalde richting willen duwen en terecht : het werkt gegarandeerd !
 
Je bent dus aan de slag gegaan en hoe !

Ik heb je al mijn bedenkingen laten weten in verband met je modus operandi : under cover, met een valse identiteit, met een verborgen camera, met een tumorscan van iemand anders, in een kabinet of op een meeting binnensluipen ... Een ernstige en integere journalist stapt toch open en eerlijk af op de persoon voor een interview ? Tenzij er een manifeste onwil is om dit toe te staan ....

Mij persoonlijk lijkt jouw aanpak aan te tonen wat van in het begin jouw bedoeling is :  mensen op een verkeerd been zetten en vooral geïsoleerde quotes sprokkelen om deze dan smeuïg te kunnen uitsmeren.

Dat is een ander verwijt aan jou als onderzoeksjournalist. Je streven is kennelijk niet een objectief, neutraal en evenwichtig verslag brengen van een bepaald fenomeen of persoon maar wel deze demoniseren en stigmatiseren. Ik heb het zelf al aan de lijve mogen ondervinden. Je bracht mij in je coverartikel van de Knack van juli 2010 in beeld als een staatsgevaarlijke, extremistische en anti-semitische onnozelaar die de meest ongegronde complot-onzin rondstrooit. Ik heb mij de moeite moeten getroosten om jouw journalistieke grofspuiterij te laten veroordelen en rechtzetten door een rechter. Wat ook gebeurd is.

Blijkbaar moest nu pour les besoins de la bonne cause bij wijze van alarmerend voorbeeld de Nieuwe Germaanse Geneeskunde (NGG) gediaboliseerd worden als een gevaarlijke sekte. Vroeger werden de pijlen altijd op homeopathie gericht, maar dat begint wat moeilijk te worden nu meer en meer artsen dit integreren in hun praktijk en meer en meer mensen hierop beroep doen , ontgoocheld als ze zijn door de MWG , die hen alleen maar zieker maakt. Wees niet te gepikeerd door deze uitspraak  : il n' y a que la vérité qui blesse.

En je hèbt de NGG vakkundig de grond in geboord : het zijn gevaarlijke charlatans, die de grofste onzin uitkramen, die onschuldigen hypnotiseren en hen exploiteren als een sekte. Dat heb je schitterend via woord en beeld in de onbewuste collectieve perceptie gegrift. Tijdens die TV-uitzending kreeg je zelfs de zegen van de verontwaardigde moeder overste van het katholiek onderwijs, een bezorgd hoofdschuddende bisschop en een vrank en vrij denkende paus van de moderne kunst . Il faut le fare.

En jawel mevrouw Onckelinx is er prompt als een driftig haantje opgesprongen om te verklaren ( in haar gekende stijl : met een meterdik dossier onder de dappere arm )  dat ze dat soort wanpraktijken prioritair en op korte termijn aan strenge banden zal leggen. Dat zijn nog eens ministers die van aanpakken weten !

Beste Joël,

Vanuit mijn engagement binnen de burgerbeweging Belfort-group ben ik in contact met nogal wat mensen die door de gezagsdragers van de MWG uitgespuwd worden. En weet je wat : ze zijn u dankbaar . Je zult het niet geloven maar zij zouden je willen omhelzen want ze verwelkomen je artikelenreeks als een belangrijke bijdrage in de o zo noodzakelijke mentaliteitswijziging.

Ik verduidelijk mij.
 
Telkens als jij of een geestesgenoot de homeopathie aanpakt en uitroept ' het werkt niet ! ' vinden alweer meer mensen hun weg naar zo'n arts, die zich de moeite getroost heeft om naast zijn klassieke opleiding ook een andere benadering te willen bestuderen.

Vanuit je isolement besef je niet wat ik vanuit het struikgewas van de samenleving iedere dag meer en meer vaststel : de mensen geloven minder en minder ! Ze geloven de soutanedrager niet meer, ze geloven de persoon achter het parlementair spreekgestoelte niet meer, ze geloven de man in het strakke bedrijfspak van de bank of de multinational niet meer, ze geloven de man in de toga niet meer. Ze geloven zelfs de figuur met de journalistenpen niet meer. En jawel : ze geloven ook de man in de witte jas niet meer.

Mensen beginnen na te denken en te huiveren bij zwart-wit voorstellingen en in al te absolute termen geformuleerde dogma's.

En dat is een ander punt van kritiek : jullie stellen de MWG voor als de exclusief genezing brengende en door de wetenschap onderbouwde aanpak van ieder gezondheidsprobleem.

En dat is niet zo. Ook de academische wereld is al lang geen onafhankelijk en waarheidszoekend milieu niet meer en de meeste studies zijn besteld/gesponsored/geschreven door de farmaceutische bedrijven
 
Ik stel het misschien wat cru maar dit zijn mijn inzichten geworden  :
  • er is geen enkel medicijn dat echt geneest en geen enkel vaccin dat werkelijk beschermt. Geen enkel. Punt.
  • er is geen enkele menselijke activiteit zo moorddadig als de quasi volledig gechemicaliseerde MWG. Geen enkel. Punt.  

Wil je bewijzen ? Contacteer mij maar en ik zend een opligger met allerlei rapporten, studies en gerechterlijke uitspraken naar het gebouw van De Standaard. Begin in voorbereiding van een artikelenreeks hierover alvast maar eens met wat bijsluiters te lezen. Dat is nogal andere lektuur dan deze bij producten die voorgeschreven worden door vertegenwoordigers van de homeopathische, fytotherapische, ayurvedische, chinese, energetische en andere geneeswijzen ... Het grootste risico hierbij is dat iets niet werkt, minder werkt, later werkt, anders werkt .... en dat is altijd mogelijk. Een mens is geen robot of machine . Toch ?

Als je het fatsoen zou gehad hebben om openlijk met een aantal vertegenwoordigers van de NGG te spreken of om op een vergadering minstens tot het einde te blijven in plaats van nog voor de pauze weg te glippen, dan zou je vernomen hebben dat de NGG niet in de eerste plaats een geneeswijze is ,maar vooral een verklaringsmodel wil zijn dat deels begrijpelijk maakt waarom bijvoorbeeld bijna één op twee Vlamingen zich moet voorbereiden op een kankertoekomst.

En dààrover zeg jij geen woord. En dààrover zegt quasi niemand van de tienduizenden die tewerkgesteld zijn in de medische sector een woord. En dààrover zeggen zelf de anti-kankerverenigingen geen woord.

Ik heb geen medische opleiding genoten. Ik heb alleen maar gezond verstand en dat doet mij de ogen openen en vaststellen dat de voornaamste ziek-makende factoren zijn :
  • een grondige vergiftiging van ons lichaam door alle chemicaliën die in ons milieu, ons voedsel, onze drank, onze atmosfeer worden aangebracht
  • een grondige verstoring van onze celwerking door allerlei vormen van kunstmatige straling door gms- en umts-masten en installaties van geoengineering en mindcontrol als HAARP
  • een grondige verstoring van ons psychisch (en dus ook emotioneel) evenwicht door de alomtegenwoordige dictatuur van de ANGST , de angst  voor van alles en nog wat

Het blijft dus dweilen met de kraan open. Erger : in de dweil zelf zitten levensgrote gaten. Als negen op de tien oncologen zelf niet zouden opteren voor de zware, uitputtende en dure behandeling die ze wel (moeten) toepassen voor patiënten, dan is er toch wel iets heel loos. Niet ?
 
En nog iets : de geneeskunde laat ons niet meer toe om nog ziek te mogen zijn. Want wat is ziek zijn ? Ziek zijn is toch in de eerste plaats een signaal van het lichaam, dat het moeilijik heeft, en een vraag  om even pas op de plaats te nemen, om even te rusten . Dat wordt ons niet meer gegund : we mogen geen koorts, geen kinderziektes , geen griepje meer krijgen en om dat te verhinderen krijgen we massa's chemishe troep ingelepeld of ingespoten.  Vroeger had iedereen de mazelen. Nu is het nationaal alarm en wordt er gesproken over een nieuwe uitbraak als er zich in een school plots twee gevallen voordoen. Meestal bij kinderen die wel gevaccineerd zijn.

Anders gezegd en in een metafoor gegoten : we worden nog wel verondersteld om te kunnen fietsen, maar we hebben niet meer leren vallen ... en opstaan .

Met alle gevolgen vandien, want kijk eens naar onderstaande grafiek




Je ziet een duidelijke correlatie tussen het onderdrukken van infectueuze ziekten en tegelijk een stijging van de polulaire ziekten van onze tijd : kanker, diabetes, astma, allergie, exczeem en vooral - met stip vaste stijgers in de ziekte-hitparade - een massa immunologische en neurologische deficiënties.

  • Ieder jaar komen er vier à vijf nieuwe neurologische kinderziekten bij . Dat is toch niet normaal ?
  • Onze ouderen kwijnen weg door Alzheimer, Parkinson, MS, CVS en andere dementeringsfenomenen. Al eens in een rusthuis geweest ? Dat is toch niet normaal ?  

In mensentaal uitgedrukt gaat het bij jong én oud over de structurele ondermijning van zowel ons natuurlijk afweermechanisme als onze intellectuele fitheid. Plat gezegd : we worden zwakker en dommer.

In alle eerlijkheid word ik stil en triest als ik een bevriende  arts onlangs hoorde zeggen in een persoonlijk gesprek dat het voor hem nog een zeldzaamheid wordt om een normaal gezond kind in zijn kabinet aan te treffen.

De alarmklokken van de maatschappij zouden toch in volle heftigheid moeten luiden. Maar neen : er wordt nog maar een kinderkankerkliniek geopend, sympathieke Frank De Boosere komt tijdns een fun(d)raising show nog maar eens komop roepen tegen kanker, het arsenaal van medicijnen wordt groter en men heeft een warm gevoel goed bezig te zijn ... .

Alle juichkreten ten spijt van ' hoera, we leven dit jaar gemiddeld drie uur langer dan vorig jaar ' hebben we nog nooit zo'n zieke maatschappij gehad. Dit is uiteraard niet de schuld van de MWG alleen, maar ze lost het zeker niet op, ze draagt er zeker toe bij en heeft er zeker baat bij. Meer dan de helft van de gezondheidszorguitgaven worden besteed tijdens de laatste zes maanden van een mensenleven. We leven niet langer, we sterven langer.

De MWG heeft nog een belangrijke ontsporing voor gevolg gehad : we hebben de verantwoordelijkheid voor onze eigen gezondheid totaal uit handen gegeven en afhankelijk gemaakt van het bezoek aan de huisarts, de aankoop in de apotheek van een of meerdere duizenden gepatenteerde en dus dure producten en het onderzoek en de behandeling in  'zieker'-huizen door peperdure technische toestellen. Men heeft ons doen vergeten dat er nog zoiets bestaat als een zelfgenezend vermogen ook wel eens placebo-effect genoemd of noem het een gezond vertrouwen. En vooral ook de eigen verantwoordelijkheid.

De quote boven deze tekst van een overgrootmoeder heb ik uit jouw artikel genomen. Jij gebruikt hem om aan te vallen, ik gebruik hem om jou te pareren. Het is geen pleidooi om niets te doen of om ieder bezoek aan een arts of ziekenhuis of therapeut af te raden. Het is wel een oproep om zelf het gezondheidsheft in eigen handen te nemen en om jezelf de tijd te geven terug op adem te komen, om je lichaam grondig te gaan ontgiften, om jezelf terug te trakteren op gezonde voeding, op helder water,  vitaminen, mineralen, voedingssupplementen, lichaamsbeweging, rust, ontspanning en ... humor, tot nader order een zeer efficiënt medicijn waardoor je sterker, weerbaarder en genietbaarder wordt .

Beste Joël,

Uiteindelijk is alles te herleiden tot een kwestie van bewustzijn : hoe staan we in de wereld ? Is het leven een oorlog, een kwestie van vechten, een zaak van overleven ? Of is het leven een leren bestaan in respect, in verbondenheid, in waarheid, in zuiverheid ?

Geef toe : het klimaat waarin we gedwongen worden ons overeind te houden is toch behoorlijk kunstmatig opgewarmd door allerlei leugens, bedrog en vooral angst. Angst betekent : verengen, inkrimpen, op zichzelf terugplooien  en uiteindelijk 'fysiek ziek' worden. Ik weet dat je niet gelooft in het bestaan van fijnstoffelijke lichamen, die samen de aura vormen, maar Kirlian-fotografie laat dit in kleuren zien en sommigen kunnen dit zelfs zonder deze techniek waarnemen. Zij zien of je energetisch al dan niet positief en evenwichtig bent en of je uiteindelijk al dan niet goed 'in je vel' zit.

Het is mijn overtuiging en deze van een toenemend aantal mensen dat de MWG voor de problematiek van toenemende ongezondheid geen heil zal brengen. We moeten terug evolueren naar een echte heel-kunde, een benadering die de mens terug in zijn geheel benadert en probeert te helpen om zelf terug in kracht, zuiverheid, even-wicht en vertrouwen te komen .

Weet je waarover ik me vooral zorgen maak ? Weet je wat voor veel vrijheidslievende mensen het meest verontrustende is ? Weet je wat op zich al aantoont dat de MWG zelf beseft dat ze niet goed bezig is ? 

Ik zal het je zeggen : het is de vaststelling hoe agressief, hoe intolerant en hoe repressief het klimaat inzake gezondheidszorg geworden is. We worden nu vanuit een enggeestig 'medisch correct denken' als een kudde makke schapen gedwongen ons neer te leggen bij nog slecht één toegelaten benadering. Wie dat niet doet wordt eerst geïgnoreerd, dan geridiculiseerd, verder geculpabiliseerd en uiteindelijk geëlimineerd.

Dit ruikt niet naar fascisme. Dit is het.

Komaan, beste Joël, laat ons een kat een kat noemen en niet een felix manipulata domestica. Het is toch echt niet normaal meer

  • dat artsen die ook andere geneeswijzen toepassen dan diegene die hen door de MWG in de zevenjarige opleiding en levenslange ( verplichte ! ) nascholing is ingeprent, dit moeten vanuit de catacomben om te verhinderen dat ze voor de leeuwen - letterlijk - 'ter orde' geroepen worden, veroordeeld en uit hun ambt ontzet
  • dat therapeuten, die de tijd nemen voor een diepgaand gesprek en die uitnodigen tot zelf nadenken vooraleer de door de MWG voorgestelde behandeling slaafs te aanvaarden,  riskeren als een heks op de brandstapel geëlimineerd te worden
  • dat ouders , die er zich tegen verzetten dat hun kindje tegen dat het één jaar oud is al 24 vaccin-doses zou moeten incasseren door de overheid voor de rechtbank gesleept wordn en veroordeeld worden tot gevangenisstraffen, een boete van 500 eur en gedwongen spuit voor hun spruit
  • dat burgers zoals ik die door informatie te verspreiden tot een maatschappelijk debat willen aanzetten door de minister, de hoofdambtenaar en de rechtbank ervan worden beschuldigd 'geestesziek' en ' een gevaar voor de samenleving ' te zijn

Of vind je dat eigenlijk toch best normaal ?

Beste Joël,

Het is een lang stuk geworden en het kan misschien wat hard overgekomen zijn, maar ik wil positief eindigen.

Als ik in dit stukje wat te negatief of te veroordelend ben geweest, dan verontschuldig ik mij want het is nu en nooit mijn bedoeling om iemand persoonlijk aan te pakken laat staan te veroordelen. Ik bestrijd niet jou als mens, maar de visie die jij verdedigt en waarvan ik het recht verdedig dat je deze hebt. Ik val niet al die duizenden in de medische sector aan want ik weet dat de meesten ervan bezig zijn met de beste intenties . Ik bekritikeer wel het beleid waarin zij funcioneren. Ten gronde en algemeen is het mijn overtuiging geworden dat we als mensheid onvoorstelbaar gegijzeld, belogen en bedrogen, gemanipuleerd en geëxploiteerd zijn en in nog toenemende mate worden.  

In deze medische context geef ik u de raad eens een grafiek te bekijken van de omzet van de farmaceutische bedrijven gedurende de laatste vijftig jaar. Hun aandeelhouders verkeren financieel gesproken in stralende gezondheid : een wereldomzet van 1.000 miljard en een almaar groeiende markt omdat almaar meer mensen almaar zieker worden en dus almaar meer van hun almaar zieker makende producten zullen afnemen, hierin gesteund door de politiek, de wetenschap, de sector, de media, enz. die allen in belangrijke mate uit hun milde maar strenge hand eten en dus ook hun woorden spreken ...

En ik weet, besef en begrijp het : het is als mens niet gemakkelijk om toe te geven dat men het verkeerd voorgehad heeft, dat men zich vergist heeft, dat Sinterklaas niet bestaat, dat men zich om de tuin heeft laten leiden, dat men misbruikt is, dat men misschien erge dingen gedaan of laten gebeuren heeft  ... maar probeer het maar : de waarheid werkt uiteindelijk zo bevrijdend en zo heilzaam !


Beste Joël en al wie dit leest,

Laten we uit onze loopgraven komen en in alle openheid en respect terug de dialoog aangaan.

We kunnen er alleen maar gezonder, rustiger en gelukkiger door worden.

Het is er ook (de) tijd voor : morgen begint de lente ...

We have a deal ?



Met vriendelijke groet,


Peter Vereecke

Gewezen burgemeester
Initiatiefnemer Belfort-group

Waarheidszoeker

PS Mocht deze tekst voor iemand een aanleiding zijn om een klacht tegen mij neer te leggen, dan wil ik hier en nu reeds verklaren en bevestigen dat ik mij uitdrukkelijk beroep op het recht van vrije meningsuiting, op mijn plicht om verantwoordelijken te wijzen op het zich voordoen van wantoestanden en misdaden en op mijn streven om bij te dragen tot een betere wereld. Alle reacties zijn welkom op dit emailadres ( peter_vereecke@hotmail.com ), dit administratief adres ( Rue des Maquisards 40 te 5555 Naomé ) en dit telefoonnummer ( 061/46.46.43 )

Ik geef aan eenieder de toelating deze tekst 'urbi et orbi' te verspreiden !

dinsdag 5 maart 2013

'Ik haat het als mannen mij een sterke vrouw noemen'

 
 
Fleur van Groningen vindt het niet fijn, dat etiket. 'Alsof dat betekent dat je altijd breed grijnzend je beresterke duim moet opsteken en nooit meer een klein meisje mag zijn.'
Een paar jaar geleden kwam ik een ex tegen op café. We werden dronken, hadden het over koetjes en kalfjes, kusten elkaar nostalgisch op de mond. 'Verdomme Fleur', fluisterde hij opeens, terwijl hij zijn pint hard op tafel neerzette. 'Ik kon je niet aan. Ik kon je gewoon niet aan.' Ik staarde naar hem. Al die tijd had ik de schuld bij mezelf gelegd. 'Snap je wel hoe vernederend dat is? Een vrouw niet aankunnen?' Hij wierp me een felle blik toe en liep weg. Plots was ik weer nuchter. Vlak voor de breuk had hij me verweten dat ik te emotioneel was. Ik ben een plantrekker, maar in die tijd kreeg ik een zware klap te verwerken en had ik bij hem steun gezocht. Die kwam er niet. In plaats daarvan zei hij geïrriteerd: 'Toen ik je ontmoette, leek je een sterke vrouw. Maar nu blijkt dat je soms huilt.' Ik moest lachen, maar hij meende het. Sinds dat moment haat ik het als mannen mij een sterke vrouw noemen. Alsof dat betekent dat je altijd breed grijnzend je beresterke duim moet opsteken en nooit meer een klein meisje mag zijn.
Het was door die ene kerel dat ik mij zo diep ging schamen voor mijn zogenaamde zwakte -- mijn emoties -- dat ik mezelf verloor. Ik veranderde in mijn eigen grootste vijand. Al wat ik voelde, werd bekritiseerd en weggedrukt. Pas na die bewuste avond op café, besefte ik dat ik niet de zwakste van ons getweeën was. Een half jaar later kwam mijn eerste boek uit, een ironisch handboek over de grote emoties, waarin ik op ludieke wijze mijn recentste levensles vervatte: dat je op een constructieve manier met je emoties kunt omgaan, waardoor je jezelf beter leert kennen en gelukkiger wordt.

Rond die tijd ontmoette ik een vrouw die altijd het kleine meisje uithing. Zij schoof de verantwoordelijkheid voor zichzelf voortdurend door naar anderen en liet zich volledig door haar emoties leiden, zonder zichzelf te corrigeren of er iets uit te leren. Bovendien merkte ik dat wanneer zij haar gevoelens uitte, anderen daar ogenblikkelijk gedwee rekening mee hielden. Terwijl ik, die het gewend was om de dingen in stilte te verbijten, niet gespaard werd. Want ik was die zogenaamde sterke vrouw. Bij wijze van experiment besloot ik me eens een tijdlang zoals haar te gaan gedragen. Misschien was het leven zo wel een stuk gemakkelijker! Al gauw beheersten woede, verdriet en frustratie mijn gedachten en kwam ik in een uitputtende, emotionele achtbaan terecht die mij niet tot een beter mens kneedde, maar me ver weg van mijn kern voerde. Het was niks voor mij. Sindsdien werk ik terug aan een sterke geest. Niet om anderen te sparen maar voor mezelf.

Er bestaat een verhaal over een oude Cherokee die op een avond, bij een kampvuur, zijn levensinzichten aan zijn kleinzoon doorgeeft. Hij vertelt dat er diep in hem een gevecht woedt tussen twee wolven. De ene is de donkere wolf, die teert op woede, jaloezie, rancune, zelfmedelijden en hebzucht. De andere is de lichte wolf, die leeft van liefde, mildheid, waarheid en vertrouwen. In elk mens woedt deze strijd, legt opa Cherokee uit. Waarop zijn kleinzoon vraagt welke wolf er zal winnen. De oude indiaan staart even in het vuur en antwoordt dan: 'De wolf die je voedt.' Ook ik heb die minder gezellige gevoelens, maar ik wil niet dat ze mijn leven domineren. Ik onderzoek wat ze me te vertellen hebben en laat ze dan los. Misschien wordt er dan minder rekening met me gehouden, maar alleen zo kan ik trots op mezelf zijn. Terwijl ik af en toe even steun zoek bij iemand die dat aankan, natuurlijk.

Bron: http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=DMF20130301_105

zondag 3 maart 2013

Tha Boy who lived before

Beautiful story ...

Ever since he could talk, Cameron has been telling stories of his life on Barra, a remote island in the Outer Hebrides, some 220 miles from his current home in Glasgow. He describes in detail his childhood on the island: the white house he lived in, the black-and-white dog he walked on the beach. He talks about his mother, seven siblings and his father, Shane Robertson, who died when he was run over by a car.

Nothing strange about all that. Except the fact that Cameron is only five years old now; his memories seem to be of a former life. Cameron’s stories have become increasingly more detailed since he first started telling them, and the shock of him insisting “I’m a Barra boy, I’m a Barra boy” has worn off a little. But his emotional attachment to his ‘Barra mum’ concerns his mother, and there’s clearly something going on in the poor kid’s head when he says, “My real barra dad doesn’t look left and right.” Intrigued by her enigmatic son, Cameron’s mother Norma has decided to investigate his claims.

Everyone who comes across Cameron is sceptical, but his stories are just so consistent. In her search to find a rational explanation for Cameron’s tales of his Barra childhood, Norma first visits psychologist Dr Chris French, editor of The Skeptic magazine. French suggests that Cameron might simply have acquired knowledge about Barra through TV or a family friend, and thus invented the stories himself.

Norma isn’t satisfied by this. Her next port of call is educational psychologist Karen Majors, who tells her that the way that Cameron describes his Barra world is similar to the way in which some children speak about imaginary places and people, except that Cameron really seems to believe that he has seen the things he describes first-hand; he also doesn’t seem to be able to control his ‘fantasy’ as other children do. Norma decides to investigate the possibility of reincarnation, contacting leading expert Dr Jim Tucker at the University of Virginia.

Source: http://topdocumentaryfilms.com/the-boy-who-lived-before/

http://youtu.be/2Wh0OsVtdeE