ADHD

 

Is ADHD een stoornis?

Een classificatie, zoals adhd, is een afkorting uit de DSM, een handboek dat vrijwel alle hulpverleners in de geestelijke gezondheidszorg gebruiken. Dit handboek stelt dat stoornislabels alleen beschrijven. De labels verwijzen niet naar een onderliggende verklaring. Het zijn geen ziektes met een eenduidige neurobiologische oorzaak. Toch spreken we in de praktijk vaak wel over stoornissen alsof ze klachten verklaren: je bent druk omdat je adhd hebt.

Verhoogde beweeglijkheid

Dit is een cirkelredenering. Je bent druk omdat je druk bent. Adhd is een naam voor een vanaf de jeugd aanwezige verminderde concentratie en/of verhoogde beweeglijkheid die leidt tot problemen. Die klachten en problemen zijn echt en ernstig, maar hoe ze zijn ontstaan vertelt het adhd-label niet: we zullen dit per individu moeten uitzoeken. Onze ervaring is dat stoornistaal minimaal twee belangrijke risico’s kent: door iemand met een psychische stoornis te classificeren komt de focus op het individu te liggen en raakt de context, zoals bijvoorbeeld een grote klas, pesten op school, prestatiedruk of racisme, gemakkelijk buiten beeld. Ten tweede zorgt de nadruk op classificaties er ook voor dat het specifieke verhaal van iemand vaak onvoldoende aandacht krijgt. De vraag ‘hoe kunnen we het beste omgaan met deze problemen’ verandert in de vraag ‘hoe moeten we de adhd behandelen?’ Je kunt het volledige artikel hier lezen.

Het belang van opvoeding en omgeving

In de wereld van neurodiversiteit staat ADHD bekend als een van de meest voorkomende neurobiologische ontwikkelingsstoornissen bij kinderen. Hoewel de symptomen van ADHD vaak duidelijk zijn - zoals moeite met concentreren, impulsiviteit en hyperactiviteit - is het van cruciaal belang om te erkennen dat deze stoornis meer is dan alleen een label. Het omvat een complex samenspel van genetische, neurologische en omgevingsfactoren. Onder deze factoren is de rol van opvoeding en omgeving van bijzonder belang, omdat zij een aanzienlijke invloed hebben op het welzijn en de ontwikkeling van kinderen met ADHD. Een van de meest cruciale aspecten van effectieve opvoeding voor kinderen met ADHD is het bieden van structuur. Kinderen met ADHD gedijen goed in een omgeving die voorspelbaar en gestructureerd is. Dit betekent dat het instellen van vaste routines en duidelijke regels essentieel is. Door consistente verwachtingen te stellen en deze regelmatig te herhalen, kunnen kinderen met ADHD succesvol functioneren in verschillende situaties. Daarnaast is het bieden van duidelijkheid van groot belang. Kinderen met ADHD hebben vaak moeite met het verwerken van informatie en het begrijpen van complexe instructies. Daarom is het essentieel dat opvoeders duidelijke en eenvoudige communicatie gebruiken. Het gebruik van visuele hulpmiddelen, zoals pictogrammen of schema's, kan ook helpen om informatie toegankelijker te maken voor kinderen met ADHD en hun begrip te vergroten. Een ander aspect van opvoeding dat van vitaal belang is voor kinderen met ADHD, is het creëren van een gevoel van veiligheid en ondersteuning. Kinderen met ADHD ervaren vaak gevoelens van frustratie, angst en onzekerheid als gevolg van hun symptomen. Het is daarom belangrijk dat opvoeders een ondersteunende en empathische omgeving creëren waarin deze kinderen zich veilig voelen om hun emoties te uiten en hulp te zoeken wanneer dat nodig is. Het is echter belangrijk om te benadrukken dat opvoeding niet de enige factor is die het welzijn van kinderen met ADHD beïnvloedt. Genetische aanleg en neurologische verschillen spelen ook een significante rol. Desalniettemin kunnen een opvoeding die gericht is op structuur, duidelijkheid en veiligheid aanzienlijk bijdragen aan het verminderen van de symptomen van ADHD en het verbeteren van de kwaliteit van leven van deze kinderen.

8 tips om het leven aangenamer te maken

1. Geef veranderingen op tijd door, verrassingen vallen meestal niet goed.
2. Geef 1 opdracht tegelijkertijd.
3. Zorg ervoor dat de opdracht duidelijk is en controleer dat door een vraag te stellen.
4. Zorg voor overzicht van zijn/haar spullen, teveel geeft chaos. Bied speelgoed 1 voor 1 aan, ruim dit eerst op, voordat je het volgende geeft.
5. Maak eenvoudige opbergplekken, denk aan een opbergkist of opbergbak met doorzichtig deksel of een etiket dat de inhoud aangeeft.
6. Toon begrip en laat het kind altijd in zijn waarde.
7. Met een ouder kind kun je onderhandelen, dat is goed voor het zelfvertrouwen en het kind voelt zich serieus genomen. Geef wel duidelijk grenzen aan! Het slaan en schoppen van andere kinderen mag nooit, dat geldt ook voor andermans spullen vernielen of iets uit een winkel meenemen zonder te betalen. Normen en waarden! Zeg wat niet mag en geef meteen aan wat hij/zij dan wel kan doen bijvoorbeeld in geval van ruzie (uit de situatie gaan, een volwassene om hulp vragen).
8. Wees consequent, dat betekent duidelijkheid voor je kind. Het lijkt zo eenvoudig, maar om dat 24/7 vol te houden vraagt veel van je.