Mabon
Mabon , ook wel Herfstequinox genoemd wordt op of rond 21 september gevierd. Het is de tijd waarin de zomer voorbij is en het afnemen van het zonnejaar wekelijks gevoeld wordt. Je ervaart dit het meest na de tijd waarop de dagen en de nachten even lang duren, het moment van de herfstequinox. Vanaf die tijd wint de duisternis het van het licht en is het langer donker dan licht.
In vroegere tijden was dit de tijd dat de boeren hun schulden vereffenden met hun schuldeisers. Zowel de Lente-equinox als de Herfst-equinox zijn tijden van balans, maar Mabon is een tijd van herbalanceren, van dingen weer recht zetten. De oogst is binnen en het is tijd om te zien wat we op voorraad hebben.
Dank betuigen is niet alleen dankbaar zijn, maar het vereist ook taxatie en overpeinzing. Het Herfstfeest zoals dat door de eeuwen heen gevierd is, vooral een dankfeest voor de laatste oogst. In onze streken zijn dat vooral appels, peren en noten. Rond de Middellandse Zee bestond een belangrijke cultus rond de Wijngod Dionysos.
De God werd geacht te sterven met de in de herfst geoogste druiven en herboren te worden in de wijn.
In het Rijngebied, waar de wijnbouw ook belangrijk was, werd de vrouw die de laatste tros druiven oogstte, uitgeroepen tot Herfstkoningin. De laatste trossen werden aan een tak of boompje gehangen dat werd versierd met koeken en worsten en plechtig werd rondgedragen.
Dat boompje werd dan Herfstmei genoemd. Een mei is de levensroede die de vruchtbaarheid van de oogst in zich opneemt en doorgeeft.
In andere streken liep men bij het Herfstfeest met fakkels om de velden heen om de vruchtbaarheid van de akkers te versterken. Ook werden vrij algemeen herfstvuren ontstoken die eveneens de vruchtbaarheid bevestigden en versterkten.
Mabon is het tegenovergestelde aspect van Ostara, omdat nu de tijd van terugtrekken en vermindering begint en niet in groeien en vooruitstreven. Dit feest is een ritueel van dankzegging aan de zon, de maan, God en Godin. Het is de tweede wilde, groene oogst van de overblijvende gewassen en men viert de vruchten en groenten. Men ‘bidt’voor het overleven van de komende winter. Dit is de oorspronkelijke oogstmaaltijd, die overgenomen werd door het Christendom. St-Michael, aartsengel van de zon en patroonheilige van hoge plaatsen, verving hier de Zonnegoden.
St-Michael
Michaelmas vierde men op 29 september. Ook Thanksgiving heeft zo zijn overeenkomsten met dit feest en heet niet voor niets; dankgeving. De God van het licht word verslagen door zijn tweelingbroer en alter-ego; de God van de duisternis. Maar het feit dat de dag en nacht even lang duren, ziet men als een balans van de vrouwelijke en mannelijke krachten. De Godin zelf rust, terwijl Lugh nu op weg gaat naar de onderwereld. Men viert de tweede oogst tevens komen de oogsten ten einde. Het duister neemt het licht over. Door het tentoonstellen en eten van de oogstproducten doet men aan sympathische magie (uitbeelden wat je wilt hebben), zodat er voldoende voedsel zal zijn tijdens de winter.
Het is het seizoen van appels en druiven. Het huis word versierd met gedroogde bladeren en feestelijke schalen met fruit. Men gaat de wildernis en de bossen in om zaadbollen te verzamelen en te drogen. Deze worden bijvoorbeeld gebruikt om het huis mee te versieren of om te bewaren voor het verwerken van kruiden.
Druïden klimmen op een heuveltop om afscheid te nemen van de zomerzon.
Men maakt wijn en bezoekt graven. Met Mabon komt de zon exact in het Oosten op en gaat exact in het Westen onder en heeft precies een boog van 180 graden. Na Mabon zal de zon steeds meer Zuidelijk opkomen en ondergaan tot opnieuw de kortste dag aangebroken is met Yule. Mabon is de belofte van de aankomst van de ziel in de andere wereld met Samhain.
De naam Mabon is afkomstig van de Keltiache god, die voluit ‘Mabon map Modron’heet, wat ‘jeugd, zoon van de moeder ‘betekent. In de Welsh- Keltische traditie vertelt het verhaal van Cullwch en Olwen hoe deze god gekerkerd is en bevrijd moet worden. Het bevrijden van de god uit zijn kerker staat symbool voor de ziel die verdwaald is op weg naar de andere wereld en ‘bevrijd’moet worden. Het feest van Mabon is de belofte dat de ziel de andere wereld zal bereiken met Samhain.
Met Mabon mogen we ontspannen en uitrusten van al het werk dat we de afgelopen tijd hebben verricht. We mogen ontspannen en ons terugtrekken in onze persoonlijke ruimte en je klaar maken voor de komende donkere tijd.
Je kunt nu je eigen persoonlijke oogst van het afgelopen jaar vergaren, symbolisch, en dicht bij je hart houden in de komende maanden van afnemende energie. Hierdoor kun je inventariseren wat je gegeven is en wat je hebt moeten opgeven om te kunnen oogsten. Het is belangrijk om op dit moment te kijken naar wat je hebt volbracht dit jaar en daarvoor te danken.
Je kunt nu bepaalde dingen afronden en dingen met elkaar verbinden die nog voor de winter met elkaar verbonden moeten zijn. Het is nu ook tijd om balans tussen tegengestelde krachten in ons leven te herkennen en te overdenken, om te stoppen, te rusten en misschien wel een beetje van tempo veranderen voordat het Samhain is.
Je denkt na over je successen en prestaties. Je kijkt ook naar de geleerde lessen van bepaalde dingen die niet succesvol waren. Deze lessen zijn zaadjes waaruit nieuwe projecten zullen groeien.
Met dit feest kun je terug kijken naar het verleden en vooruit kijken naar de toekomst. Het vieren van gaven en het opruimen van wat niet langer nodig is.
In vroegere tijden was dit de tijd dat de boeren hun schulden vereffenden met hun schuldeisers. Zowel de Lente-equinox als de Herfst-equinox zijn tijden van balans, maar Mabon is een tijd van herbalanceren, van dingen weer recht zetten. De oogst is binnen en het is tijd om te zien wat we op voorraad hebben.
Dank betuigen is niet alleen dankbaar zijn, maar het vereist ook taxatie en overpeinzing. Het Herfstfeest zoals dat door de eeuwen heen gevierd is, vooral een dankfeest voor de laatste oogst. In onze streken zijn dat vooral appels, peren en noten. Rond de Middellandse Zee bestond een belangrijke cultus rond de Wijngod Dionysos.
De God werd geacht te sterven met de in de herfst geoogste druiven en herboren te worden in de wijn.
In het Rijngebied, waar de wijnbouw ook belangrijk was, werd de vrouw die de laatste tros druiven oogstte, uitgeroepen tot Herfstkoningin. De laatste trossen werden aan een tak of boompje gehangen dat werd versierd met koeken en worsten en plechtig werd rondgedragen.
Dat boompje werd dan Herfstmei genoemd. Een mei is de levensroede die de vruchtbaarheid van de oogst in zich opneemt en doorgeeft.
In andere streken liep men bij het Herfstfeest met fakkels om de velden heen om de vruchtbaarheid van de akkers te versterken. Ook werden vrij algemeen herfstvuren ontstoken die eveneens de vruchtbaarheid bevestigden en versterkten.
Mabon is het tegenovergestelde aspect van Ostara, omdat nu de tijd van terugtrekken en vermindering begint en niet in groeien en vooruitstreven. Dit feest is een ritueel van dankzegging aan de zon, de maan, God en Godin. Het is de tweede wilde, groene oogst van de overblijvende gewassen en men viert de vruchten en groenten. Men ‘bidt’voor het overleven van de komende winter. Dit is de oorspronkelijke oogstmaaltijd, die overgenomen werd door het Christendom. St-Michael, aartsengel van de zon en patroonheilige van hoge plaatsen, verving hier de Zonnegoden.
St-Michael
Michaelmas vierde men op 29 september. Ook Thanksgiving heeft zo zijn overeenkomsten met dit feest en heet niet voor niets; dankgeving. De God van het licht word verslagen door zijn tweelingbroer en alter-ego; de God van de duisternis. Maar het feit dat de dag en nacht even lang duren, ziet men als een balans van de vrouwelijke en mannelijke krachten. De Godin zelf rust, terwijl Lugh nu op weg gaat naar de onderwereld. Men viert de tweede oogst tevens komen de oogsten ten einde. Het duister neemt het licht over. Door het tentoonstellen en eten van de oogstproducten doet men aan sympathische magie (uitbeelden wat je wilt hebben), zodat er voldoende voedsel zal zijn tijdens de winter.
Het is het seizoen van appels en druiven. Het huis word versierd met gedroogde bladeren en feestelijke schalen met fruit. Men gaat de wildernis en de bossen in om zaadbollen te verzamelen en te drogen. Deze worden bijvoorbeeld gebruikt om het huis mee te versieren of om te bewaren voor het verwerken van kruiden.
Druïden klimmen op een heuveltop om afscheid te nemen van de zomerzon.
Men maakt wijn en bezoekt graven. Met Mabon komt de zon exact in het Oosten op en gaat exact in het Westen onder en heeft precies een boog van 180 graden. Na Mabon zal de zon steeds meer Zuidelijk opkomen en ondergaan tot opnieuw de kortste dag aangebroken is met Yule. Mabon is de belofte van de aankomst van de ziel in de andere wereld met Samhain.
De naam Mabon is afkomstig van de Keltiache god, die voluit ‘Mabon map Modron’heet, wat ‘jeugd, zoon van de moeder ‘betekent. In de Welsh- Keltische traditie vertelt het verhaal van Cullwch en Olwen hoe deze god gekerkerd is en bevrijd moet worden. Het bevrijden van de god uit zijn kerker staat symbool voor de ziel die verdwaald is op weg naar de andere wereld en ‘bevrijd’moet worden. Het feest van Mabon is de belofte dat de ziel de andere wereld zal bereiken met Samhain.
Met Mabon mogen we ontspannen en uitrusten van al het werk dat we de afgelopen tijd hebben verricht. We mogen ontspannen en ons terugtrekken in onze persoonlijke ruimte en je klaar maken voor de komende donkere tijd.
Je kunt nu je eigen persoonlijke oogst van het afgelopen jaar vergaren, symbolisch, en dicht bij je hart houden in de komende maanden van afnemende energie. Hierdoor kun je inventariseren wat je gegeven is en wat je hebt moeten opgeven om te kunnen oogsten. Het is belangrijk om op dit moment te kijken naar wat je hebt volbracht dit jaar en daarvoor te danken.
Je kunt nu bepaalde dingen afronden en dingen met elkaar verbinden die nog voor de winter met elkaar verbonden moeten zijn. Het is nu ook tijd om balans tussen tegengestelde krachten in ons leven te herkennen en te overdenken, om te stoppen, te rusten en misschien wel een beetje van tempo veranderen voordat het Samhain is.
Je denkt na over je successen en prestaties. Je kijkt ook naar de geleerde lessen van bepaalde dingen die niet succesvol waren. Deze lessen zijn zaadjes waaruit nieuwe projecten zullen groeien.
Met dit feest kun je terug kijken naar het verleden en vooruit kijken naar de toekomst. Het vieren van gaven en het opruimen van wat niet langer nodig is.
Reacties
Een reactie posten