|
Wie
hoogbegaafd of hoogsensitief is, kent het maar al te goed: het is nooit
stil vanbinnen. Gedachten bewegen als zwermen vogels. Gevoelens blijven
nazinderen, soms nog lang nadat de situatie allang voorbij is. Terwijl
de buitenwereld aan je trekt, probeer je te begrijpen, te verwerken, te
dragen, te voelen, vaak allemaal tegelijk. Veel mensen raken daarin zo
bedreven dat ze bijna vergeten hoe zwaar het eigenlijk is. We slikken,
we denken, we piekeren, we hopen dat het wel overgaat. Maar een hoofd is
geen bodemloze ton. Op een bepaald moment is er gewoon geen ruimte
meer.
Precies
daar begint het belang van schrijven. Schrijven opent opnieuw die
ruimte, niet door oplossingen te geven, maar door te dragen wat te zwaar
is om in je hoofd te laten liggen. Door op te schrijven wat in je hoofd
zit, haal je gedachten uit je systeem en leg je ze op een plek waar ze
niet meer constant met je meeleven, op elk moment van de dag.
Ik zie het elke week opnieuw in de kleinste dingen: een moeder die
beseft dat haar tranen niet voortkomen uit zwakte, maar uit
overprikkeling; een tiener die ontdekt dat één woord per dag genoeg is
om spanning te lossen; een man die na veertig jaar voor het eerst voelt
hoe rust eigenlijk aanvoelt, gewoon door zijn gedachten op papier te
zetten en te zien dat hij meer dan zijn gedachten ís.
Hoewel het bijna belachelijk eenvoudig lijkt, is het effect van schrijven diep, zacht en natuurlijk.
En dat is niet alleen iets wat we in de praktijk ervaren — het is ook
stevig wetenschappelijk onderbouwd. Al meer dan dertig jaar tonen
onderzoekers, waaronder James Pennebaker, aan dat het neerschrijven van
gedachten en gevoelens het stressniveau in het lichaam verlaagt. Tijdens
het schrijven wordt de amygdala, het deel van de hersenen dat angst en
overprikkeling aanstuurt, minder actief. Tegelijk krijgt de prefrontale
cortex, die instaat voor overzicht, planning en betekenisgeving, meer
ruimte. Daardoor verandert schrijven letterlijk chaos in structuur en
overweldiging in hanteerbaarheid.
Voor
wie hoogbegaafd of hoogsensitief is, is dat geen klein detail. Hun
hersenen verwerken meer prikkels, meer nuances en meer emotionele
informatie dan gemiddeld. Het werkgeheugen raakt sneller vol, en wanneer
dat gebeurt, gaat het hele systeem in overdrive: gedachten flitsen
sneller, emoties haken in elkaar, en het lichaam reageert met spanning,
vermoeidheid of irritatie. Door te schrijven wordt juist dit
werkgeheugen ontlast: de informatie hoeft niet langer actief
vastgehouden te worden in het hoofd maar krijgt een plek buiten het
lichaam, wat meteen druk wegneemt.
Neuropsychologisch
onderzoek toont bovendien aan dat schrijven helpt om ervaringen te
integreren. Door woorden te geven aan wat je voelt of denkt, verbind je
de rechterhersenhelft, die emotionele verwerking doet, met de
linkerhersenhelft, die taal, logica en ordening ondersteunt.
Zo worden losse indrukken, intense gevoelens, flarden gedachten en
kleine pijnpunten opnieuw een verhaal dat begrijpelijk, verteerbaar en
draaglijk is. Voor HB/HSP-mensen, die vaak vastlopen in abstract denken
of intens voelen, kan die integratie op zichzelf al helend zijn.
Ook
lichamelijk is het effect meetbaar: schrijven verlaagt de hartslag,
vermindert spierspanning en reguleert cortisol. Het is een manier om het
zenuwstelsel te kalmeren zonder dat je eerst moet praten, uitleggen of
analyseren, iets wat voor veel gevoelige en intens denkende mensen net
extra belastend kan zijn.
Bij
jongeren werkt hetzelfde principe op een mildere schaal. Ze hoeven geen
lange teksten te maken; één zin, één woord of één tekening kan al
genoeg zijn om spanning uit het lijf te halen. Door een klein, dagelijks
ritueel krijgen ze voorspelbaarheid, grip en een manier om de dag af te
sluiten zonder dat alles blijft rondmalen in hun hoofd. Het is een
zachte vorm van zelfzorg, zonder prestatie, zonder druk.
Schrijven
is dus veel meer dan een gewoonte of een creatieve uitlaatklep. Het is
een bewezen regulatiemechanisme dat het brein ondersteunt, het lichaam
tot rust brengt en emoties ordent. Voor hoogbegaafde en hoogsensitieve
mensen, die leven met een rijk en intens innerlijk universum, is
schrijven allesbehalve luxe. Het is een levensader — een eenvoudige,
toegankelijke manier om ruimte te maken in hoofd en hart.
|
Reacties
Een reactie posten