Dieren als bron van rust en veiligheid
Dieren kunnen een diepe en helende invloed hebben op kinderen en
jongeren, zeker bij wie hoogbegaafd of hoogsensitief is. Ze vormen een
veilige brug tussen de innerlijke wereld van een kind en de buitenwereld
en bieden rust, stabiliteit en authenticiteit. Hun aanwezigheid
oordeelt niet; ze reageren niet op prestaties, woorden of labels, maar
op de energie en intentie van degene die voor hen staat.
Voor hoogbegaafde en hoogsensitieve jongeren, die vaak worstelen met
perfectionisme of de angst om verkeerd begrepen te worden, is dit een
enorme bron van geruststelling. Het simpele contact met een hond die
zachtjes tegen je aan komt liggen of een kat die spinnend op schoot
springt, creëert een ruimte waarin het kind kan zijn wie het werkelijk
is, zonder druk of verwachting.
Onderzoek van Pendry en Vandagriff (2021) toont aan dat interactie met
honden stressniveaus verlaagt en gevoelens van verbondenheid versterkt,
iets wat bij Mannaz dagelijks zichtbaar is in kleine gebaren, een
glimlach of een zucht van verlichting.
Emotionele spiegel en co-regulatie
Hoogsensitieve jongeren hebben vaak een zenuwstelsel dat snel
overprikkeld raakt. Contact met een dier kan helpen om dat te reguleren.
Het aanraken of aaien van een hond, of simpelweg in de nabijheid zijn
van een dier, verlaagt de hartslag en cortisolwaarden en activeert het
parasympathische zenuwstelsel dat verantwoordelijk is voor ontspanning
en herstel. Onderzoek van Beetz et al. (2012) laat zien dat zelfs kort
fysiek contact met een hond de aanmaak van oxytocine stimuleert, een
hormoon dat vertrouwen en rust bevordert. Bij Mannaz merken we dagelijks
hoe een leerling die gespannen binnenkomt langzaam ontspant wanneer de
honden dichterbij komen en hen begroeten, een stille geruststelling die
soms meer zegt dan woorden ooit kunnen. Het effect van dieren gaat
verder dan alleen fysieke ontspanning; het contact helpt jongeren ook om
hun emoties beter te herkennen en te reguleren, waardoor zij zich
bewust worden van hun eigen grenzen en mogelijkheden.
Dieren reageren puur en direct en spiegelen wat er leeft, zonder
oordeel. Dat helpt jongeren om zich bewust te worden van hun eigen
emoties en energie. Voor hoogbegaafde jongeren, die vaak veel nadenken
maar moeite hebben met voelen, biedt dit contact een brug terug naar hun
lichaam en gevoelens.
De diepe gevoeligheid van veel HB- en HSP-jongeren maakt dat zij zich
sterk kunnen verbinden met dieren, en die band bevordert zowel empathie
als verantwoordelijkheidsgevoel. Mueller en Flouri (2020) vonden dat
jongeren met een sterke band met hun huisdier hogere scores halen op
welzijn en sociale verbondenheid, iets wat in de praktijk zichtbaar
wordt in de aandacht, zorg en zachtheid die onze leerlingen tonen voor
de honden en katten bij Mannaz. Door dit contact leren zij subtiel
communiceren, rekening houden met de behoeften van een ander en geduld
oefenen, vaardigheden die hen ook in sociale interacties met
leeftijdsgenoten helpen.
Verantwoordelijkheid en stille steun
Daarnaast vraagt het verzorgen van een dier regelmaat en aandacht, wat
jongeren helpt om verantwoordelijkheid te leren opnemen in een context
die niet prestatiegericht is, maar relationeel. Het gevoel dat je nodig
bent en een wezenlijk verschil maakt voor een ander levend wezen,
versterkt het zelfbeeld en het gevoel van competentie.
In periodes van stress of overprikkeling zijn dieren vaak de eerste
toevluchtsoorden. Een hond die zich stilletjes naast een leerling
neerlegt, of een kat die spinnend gezelschap biedt, schept een veilige
cocon waar woorden niet nodig zijn. Dieren helpen jongeren om emoties te
ontladen, tot rust te komen en zich weer gegrond te voelen, zonder druk
of oordeel. Bij Mannaz zien we dagelijks hoe onze honden rust brengen,
hoe leerlingen spontaan glimlachen bij hun begroeting en hoe de spanning
in hun schouders verdwijnt na een zachte aanraking of een kwispelende
staart tegen hen aan.
Wat ook bijzonder is, is hoe de dieren bijdragen aan het dagelijkse
ritme en structuur van de jongeren. Het voeren, borstelen of even mee op
pad nemen van een dier geeft een gevoel van verantwoordelijkheid en een
concreet houvast in een vaak complexe, prikkelrijke wereld. Voor
hoogbegaafde en hoogsensitieve jongeren kan dit kleine ritueel van
aandacht en zorg een bron van stabiliteit zijn, een moment waarin zij
merken dat hun aanwezigheid en zorg een verschil maken. Dieren
herinneren ons eraan dat leren en groeien pas echt mogelijk zijn wanneer
er veiligheid is, en soms is die veiligheid harig, kwispelend en met
een natte neus, maar altijd krachtig, troostend en onvervangbaar.
|
Reacties
Een reactie posten