Hoogbegaafdheid
is geen ‘voorsprong’ die je kunt wegtrainen door harder je best te
doen. Het gaat om een fundamenteel andere manier van denken, voelen,
beleven en leren. Zoals de Amerikaanse psychologe Linda Silverman stelt:
“Hoogbegaafde kinderen zijn niet gewoon slimme kinderen. Ze zijn anders.”
Ze ontwikkelen asynchroon – dat wil zeggen: hun cognitieve, emotionele
en sociale ontwikkeling loopt niet gelijk op. Ze denken als een
volwassene, voelen als een kleuter, en verlangen diepgaand begrip zonder
te weten hoe ze daarom kunnen vragen.
In
een gewone klas, waar het tempo strak ligt, sociale verwachtingen
dwingend zijn en het onderwijs afgestemd is op de gemiddelde leerling,
komen deze kinderen vaak niet tot bloei. Ze vervelen zich, passen zich
aan, sluiten zich af, of ontwikkelen perfectionisme en faalangst. De
mismatch tussen hun noden en wat het onderwijssysteem kan bieden, leidt
vaak tot psychosomatische klachten, schooluitval of burnout op jonge
leeftijd.
Onderzoek
toont aan dat wanneer onderwijs niet aansluit bij het cognitieve én
emotionele profiel van hoogbegaafde kinderen, dit leidt tot
onderpresteren, sociale isolatie en verlies van zelfvertrouwen (Neihart
et al., 2002). Het is geen luxe om aangepast onderwijs te voorzien – het
is een noodzakelijke voorwaarde voor gezond opgroeien.
Bij
Mannaz kiezen we daarom bewust voor kleinschalig, intensief en op maat
gesneden onderwijs, waarbij we de mens achter het talent zien. Hier
mogen jongeren zijn vooraleer ze moeten presteren.
Dat betekent niet dat we de samenleving uit de weg gaan – integendeel.
Door jongeren eerst stevig in zichzelf te laten wortelen, helpen we hen
om later juist bewuster en krachtiger hun plek te vinden in de
maatschappij.
|
Reacties
Een reactie posten