In
de natuur daalt de energie. Planten trekken hun sappen terug naar de
wortels, dieren zoeken beschutting, en het licht zelf lijkt te willen
rusten. Ook wij zijn deel van die cyclus, al vergeten we dat vaak in een
wereld die altijd aan wil blijven staan.
Hoogbegaafde
jongeren, die vaak leven op intense frequenties, hebben het soms
moeilijk met deze omslag. Hun hoofd blijft alert, zelfs als het lichaam
signalen van rust stuurt. Ze kunnen het gevoel krijgen dat hun motivatie
afneemt, dat hun concentratie versnippert, of dat ze sneller emotioneel
reageren.
Maar dit hoort bij het ritme van het jaar — en dus ook bij het ritme van onszelf. Wat we vaak ‘moeheid’ noemen, is soms gewoon de roep van het lichaam om opnieuw te landen.
Op
Mannaz moedigen we jongeren aan om deze periode niet te zien als een
verlies van energie, maar als een verschuiving van energie. Wat naar
binnen keert, hoeft niet minder te zijn. Het is de tijd van bezinning,
van dromen, van zaaien in de donkere aarde van het onbewuste.
De kunst van zachtere routines
Een soepele overgang naar het winteruur vraagt geen grote ingrepen, maar eerder kleine gebaren van aandacht.
Denk aan:
-
’s
avonds het licht in de kamer zachter maken om het lichaam te laten
merken dat het tijd is om te vertragen en zich voor te bereiden op de
nacht
-
een rustige ochtend zonder haast
-
warme dranken, zachte dekens, en minder schermtijd voor het slapen gaan
-
bewuste adempauzes, momenten van stilte of een wandeling bij schemerlicht
Voor
veel jongeren is structuur geen beperking, maar juist een bedding
waarin ze kunnen landen. Ritme biedt veiligheid — zeker wanneer hun
binnenwereld intens en beweeglijk is.
En
soms merken we dat deze overgang juist thema’s raakt die dieper liggen:
vermoeidheid die zich opstapelt, prikkels die te lang zijn genegeerd,
of het gevoel dat er te veel van hen verwacht wordt.
Daarom is de periode na de herfstvakantie zo’n betekenisvolle tijd voor onze Mannaz Time-Out.
Het is een plek waar jongeren even mogen afstemmen op hun natuurlijke
ritme, waar stilte geen straf is maar heling, en waar ze leren dat rust
geen luxe is maar noodzaak.
Zoals de natuur haar wortels voedt om later weer te bloeien, mogen ook zij even naar binnen keren om hun kracht te herstellen.
De waarde van rust in een wereld die versnelt
We
leven in een samenleving die groei verwart met snelheid. Maar wie naar
de sterrenhemel kijkt, weet dat beweging ook traag en ritmisch kan zijn.
Dat rust net zoveel wijsheid draagt als actie.
Voor
hoogbegaafde jongeren, die vaak snel denken en diep voelen, is het een
kunst om te leren rusten zonder zich schuldig te voelen. Om te ervaren
dat stilvallen niet betekent dat ze falen, maar dat ze luisteren.
De
winter is de tijd van luisteren: naar het lichaam, naar dromen, naar
wat nog onuitgesproken is. In die stilte groeien vaak de mooiste
inzichten. En wie goed oplet, hoort het zachte ritme van een nieuw begin
onder de rusteloze oppervlakte.
|
Reacties
Een reactie posten